En: gaat Geert na zijn pensioen ook als vrijwilliger aan de slag bij het Wasven? Dat dan weer níet. Hij werkt namelijk nog even door. De komende jaren is Geert twee dagen per week ‘boegbeeld’ van het impactteam dat zich richt op versterking van de pedagogische kracht van Aloysius. De leeragenda waarmee dat team na de zomervakantie gaat werken, is nu in de maak.

“Pedagogiek is van iederéén, dat bindt ons allemaal. Juist daarin kan en moet Aloysius toonaangevend zijn. Hoe zorgen we dat we onze pedagogische kwaliteit bewaken en verder verbeteren? En wat ís dan eigenlijk een goede kwaliteit? Over dat soort vraagstukken nadenken, blijft boeiend.”

Start op De Hilt in 1980

Na een aantal jaren werken in Eindhoven, begon Geert in 1980 als leerkracht op De Hilt. Deze school startte in 1972 onder leiding van Henk Heerkens met twee leerlingen. De (toen) openbare school voor zeer moeilijk opvoedbare kinderen groeide gestaag en werd opgebouwd door een groep idealistische, maatschappijkritische en bevlogen medewerkers. Daar was Geert er één van.

“We hebben de tijd genomen om onze visie te ontwikkelen”, kijkt Geert terug. “In die tijd vergaderden we op maandagavonden nog bij collega’s thuis met bier en chips erbij. We stonden op de kermis in Helmond om met zelfgebouwde attracties geld in te zamelen zodat we met alle leerlingen op kamp konden. Prachtig.”

De beginjaren leverden een schat aan bijzondere herinneringen op. En al is het thuis-vergaderen tegenwoordig passé, de wekelijkse teamafsluitingen op school worden gekoesterd. En de toen ontwikkelde visie van De Hilt staat nog steeds als een huis. De leerlijn sociaal-emotionele ontwikkeling kent al decennia de vaste ankers van het gezamenlijke eten en vieringen als kerst, het Hiltfestival en Hegewipi. Het mag duidelijk zijn: het team van De Hilt is zuinig op de zorgvuldig opgebouwde ‘basis’.

Kom je op De Hilt werken, dan kies je echt ergens voor, benadrukt Geert. “Je levert iets van je ego in. Dat geldt voor iedereen in het hele team, we doen het sámen. Ook met kinderen en hun ouders. We zijn met elkaar die leerleefgemeenschap. Bij ons is het motto niet voor niets: ‘Mag het een onsje meer zijn?’”

Blijven bouwen aan De Hilt-cultuur

Die schoolvisie levend houden, gaat niet vanzelf.

“Naast die wekelijkse afsluiting met het team zijn bijvoorbeeld onze jaarlijkse drie studiedagen heel belangrijk. Net als de persoonlijke evaluaties die teamleden allemaal schrijven na elk schooljaar, de aandacht die we geven aan de persoonlijke begeleiding van stagiaires en startende leerkrachten, samen successen vieren … We werken blijvend aan onze samenwerkingscultuur. Elkaar kennen is zó belangrijk. Pas als je je betrokken en gekend voelt, kun je goed met kinderen werken.”

Zoals Geert voorganger Henk opvolgde, geeft hij nu het stokje over aan Tom Sanders, die ook al jaren op De Hilt werkt. Tom doorleeft de visie van De Hilt als geen ander, dus Geert laat ‘zijn’ school met een gerust hart achter in vertrouwde en deskundige handen, benadrukt hij.

Van ‘éénpitter’ naar Aloysius

Samen met voorganger Henk Heerkens had Geert korte lijntjes met de wethouder en ambtenaren van gemeente Helmond, waar de school tot 2002 onder viel. “Henk en ik waren directeur-bestuurder en hadden veel vrijheid. Toen we bij Aloysius werden ondergebracht, kwamen we als school in een warm bad, maar we zaten niet meer zelf aan de knoppen.”

In de volgende twintig jaar ontdekte Geert de voordelen van werken voor een grotere stichting, maar ook de uitdagingen die dat met zich meebrengt. “Dat Aloysius gezamenlijke leiderschapsdagen organiseert, vind ik bijvoorbeeld heel goed. De slag die met ICT is gemaakt ook: als grotere stichting heb je gewoon veel slagkracht.”

Met de “protocollen en richtlijnen” had Geert meer moeite. “Het ‘one size fits all’ principe gaat niet op, vind ik. Dat we werken vanuit één onderwijsvisie is goed, maar er moet ruimte zijn voor hoe scholen die visie zelf kunnen uitwerken. We doen wat mij betreft nu de goede dingen door scholen écht centraal te zetten in de organisatie.”

Jubileum groots gevierd

De Hilt heeft er net het vijftigjarig jubileum opzitten. Een fantastische feestweek was het, waarin de onderlinge verbondenheid voelbaar was. In die zin is het een goed moment om te stoppen, want het zal toch een keer moeten. “Ik ben al anderhalf jaar over de pensioendatum. Maar ik heb Tom natuurlijk wel gezegd dat ik altijd oproepbaar ben”, lacht Geert.

“Voor mij lopen privé en werk door elkaar heen. Nu heb ik ook het geluk dat mijn werk mijn passie is. Het nieuwe boek van Gert Biesta (waarop de onderwijsvisie van Aloysius is geïnspireerd, red.) gaat mee in de vakantiekoffer. En als ik in het weekend de wekelijkse mail maak voor alle collega’s om te vertellen wat er die komende week op de agenda staat, voelt dat voor mij niet als werk.”

Daar moet een belangrijke boodschap bij, want ‘thuis’ was altijd betrokken bij De Hilt. “Yvonne heeft het mogelijk gemaakt dat ik mijn werk zo heb kunnen doen. En mijn kinderen Lisa en Mathijs gingen vroeger mee naar Hegewipi; nu laat ik ze vaak even meelezen als ik een toespraak heb gemaakt voor het team bijvoorbeeld. Ook zij zijn heel betrokken bij De Hilt.”

Motor?

De motor voor die passie? Dat is toch ‘samen’. “Ik ben zó trots op het team, dat het allemaal voor elkaar krijgt om die oefenplaats voor het leven te zijn voor onze leerlingen. Dat ik daar mijn rol in mocht hebben, is mooi en waardevol. Ik voel me een gezegend mens. Als ik mijn werkende leven overnieuw moest doen, dan weer op De Hilt. Ik heb veel tijd, aandacht en energie aan mijn werk gegeven, maar ik kreeg er méér voor terug.”